บทที่ 19

เกรซก็รู้สึกว่าวันนีี้เธอคงหนีเขาไม่พ้นแล้ว ในเมื่อเรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว ก็ให้มันเป็นไปจนสุดทาง

"เพียะ เพียะ!" เสียงตบดังมาจากด้านหลังสองครั้ง

เกรซหันกลับไปตามเสียงทันที เธอเห็นผู้อำนวยการเฉินล้มลงไปกับพื้น

“หึ—” เกรซอดหัวเราะไม่ได้ ทำให้หน้าของเธอเกร็งตรงแก้มจนรู้สึกเจ็บตรงรอยที่โดนตบ จนเธอโอดครวญ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ